Το ζητούμενο είναι το νοικοκυρεμένο , νοικοκυρεμένα πανεπιστήμια , νοικοκυρεμένες πόλεις , νοικοκυρεμένες ζωές , όχι αταξία , όχι εμπόδια , το ζητούμενο είναι η τάξη . Σκεφτόμουνα σήμερα πως γίνεται τα περισσότερα άτομα στο αμφιθέατρο να ψηφίζουν ό,τι πιο συστημικό υπάρχει , παρατάξεις της νδ , του πασόκ , του κκε , οι μισοί απ’αυτούς πήγαν συνειδητά στις κάλπες και διάλεξαν τη δαπ . Έβλεπα ένα παιδάκι που καμένο απ’το πολύ διάβασμα είχε το πατροπαράδοτο στυλάκι της συντήρησης , πουκάμισο , απαρχαιωμένα γυαλιά . τσάντα δικηγόρου μιλούσε χαριτολογώντας με κάτι μεγαλύτερους δαπίτες . Δεν είναι όμως όλοι τους έτσι , η συντήρηση πλέον έχει αλλάξει πρόσωπο , το υπάρχον σύστημα έχει μάθει καλά το παιχνίδι και ξέρει πως το προσωπείο παίζει μεγάλο ρόλο : σκισμένα τζιν , ολ σταράκια , το σύστημα έχει καταπιεί την όποια επανάσταση και τα σύμβολά της . Θυμάμαι ακόμα πόση εντύπωση μου είχε κάνει όταν είχα δει σε μια βιτρίνα all star με το σύμβολο της αναρχίας ζωγραφισμένο , έτοιμο , προς πώληση . Είναι έτοιμη και εύκολη η προπαγάνδα , το υπάρχον σύστημα δε νιώθει να απειλείται από τα σύμβολα και τις κραυγές στους δρόμους , τα συνθήματα στους τοίχους . Είναι η πραγματικότητα , είναι ο ρεαλισμός κι όλα τα’άλλα ουτοπία . Αυτή είναι η ζωή σου , αυτές οι επιλογές σου , δεν υπάρχει παραπέρα . Αυτό είναι το matrix , δεν υπάρχει διαφυγή . Η ζωή όμως είναι γεμάτη ενδεχόμενα , χρώματα , όμορφες εικόνες , αγκαλιές κι αισθήματα και όχι δεν είναι όλα προς κατανάλωση .Ένας και δύο και τρείς άλλοι κόσμοι είναι εφικτοί μην κολλάς . Αγανακτώ μ’ αυτά τα παιδιά , που αρνούνται να σκεφτούν λίγο , να ελπίσουν ,στην τελική να ζήσουν . Προσπαθούν να συντηρήσουν μια εκδοχή αυτού του κόσμου , για ποιο λόγο ; η ψήφος τους , ο τρόπος σκέψης τους μου μυρίζουν φτηνό βόλεμα και φόβο , αυτό .