Tuesday, March 20, 2007

where's the outrage?!

"You may say you don't hate us, but the people you vote for do, so what's the difference? Our own country's democratic process declares us to be unequal. Which means, in a democracy, that our enemy is you. You treat us like crumbs. You hate us. And sadly, we let you."

Ο Λάρρυ Κράμερ , ηλικιωμένος ακτιβιστής στις Η.Π.Α. ξεσπαθώνει στις τελευταίες του ομιλίες και συνεντεύξεις . Τα πράγματα δεν πάνε καλά . Το μίσος επιμένει . Η πολιτεία θρέφει το μίσος εναντίον των ομοφυλοφίλων κι αυτοί δεν κάνουν τίποτα γι’αυτό . Όταν βλέπει τόσο μαύρα τα πράγματα ένας νέος είναι επειδή δεν έχει ζήσει τις παλιότερες (χειρότερες) εποχές (κλασικό κλισέ ότι οι νέες γενιές είναι πιο ακομπλεξάριστες) . Όταν όμως ένας πεπειραμένος ακτιβιστής του χώρου μιλάει έτσι , ο λόγος του έχει άλλη βαρύτητα . Ας δούμε τι μας λέει όμως ο Κράμερ . Η ομοφοβία υπάρχει και υπάρχει παντού . Στην πολιτική , στη «δικαιοσύνη» , στην κοινωνία . Ακόμα κι αν η γκει κουλτούρα έχει λιγότερο ή περισσότερο ενταχτεί στον politically correct κόσμο μας , το μίσος συνεχίζει να υπάρχει έντονο ενάντια στους κούηαρς . Στον αναπτυγμένο κόσμο στις περισσοτερες χώρες ισονομία δεν υπαρχει , αντίθετα οι πολιτικοί νομιμοποιούνται να προβαίνουν σε ρατσιστικές δηλώσεις ανενόχλητοι . Στον δε τρίτο κόσμο η ομοφυλοφιλία θεωρείται ποινικό αδίκημα . Πόσα βήματα μπροστά έχει κάνει το γκέι κίνημα ; Που έχει φτάσει ;

Η γνώμη μου είναι ότι η κατάσταση όντως δεν παέι μπροστά . Και αυτό δεν αφορά μόνο τους κουήαρζ αλλά γενικά . Ζούμε σε μια εποχή όπου η απολιτική σκέψη θριαμβεύει , εποχή βολέματος και αδιαφορίας . Η λέξη «επανάσταση» έχει χάσει το νόημα της . Κάποιοι γκέι βολεύτηκαν σ’αυτή την κατάσταση (βλ. γκει δεξιοι προηγούμενου πόστ) η κοινωνία δεν μας έχει αποδεχτεί , υπάρχει μόνο μια σχετική ανοχή , η οποια πηγάζει από τη γενικότερη αδιαφορία . Τα πράγματα , χωρις να έχω εντρυφήσει στα οικονομικά , δείχνουν σκούρα στον οικονομικο τομέα , το καπιταλιστικό σύστημα παγκοσμίως φθίνει και γίνεται πιο άγριο , πιο εκμεταλλευτικό . Σε εποχές οικονομικής κρίσης , η ανοχή χάνεται και η κανονικότηα (γάμοι , εκκλησίες και στρατόπεδα έχουν την τιμητική τους) αποθεώνεται .Τα σημαδια είναι ήδη ορατά . Το βόλεμα δεν είναι λύση . Τα λόγια δεν είναι λύση . Υπάρχουν άπειρα γκει μπλογκς και σαιτς , άπειρες οργανώσεις . Δεν υπάρχει όμως οργανωμένη δράση . Σε χώρες σαν την Ελλάδα η δράση είναι ανύπαρκτη . Είναι απαραίτητο όλοι να δράσουμε και δεν το παίζω έξυπνος , είναι πολλά ν’αντιπαλέψουμε , όμως όπως είχα διαβάσει σ’ένα edito της Athens voice «είναι οι πράξεις μας που καθορίζουν αυτό που είμαστε κι όχι τα λόγια μας» . Όσα μπλογκς κι αν γραφτούν , όσα άρθρα και σάιτ , αν δεν κατέβουμε στους δρόμους , αν δεν απαιτήσουμε χώρο για να υπάρχουμε ελεύθεροι μέσα στη κοινωνία , αν δεν εναντιωθούμε άμεσα στην άγνοια , το σκοτάδι θα συνεχίζει να μας πνίγει και το μίσος των άλλων να συνοδεύει την κάθε μας κίνηση .

άρθρο του Κράμερ δημοσιεύτηκε στους Los Angeles Times με έναν άθλιο τίτλο και υπότιλο που επιβεβαιώνει τα λόγια του Κράμερ για την υπάρχουσα κατάσταση

7 comments:

Queerdom said...

Ομολογώ δεν ήταν το πιο ευχάριστο ξεκίνημα στη μέρα μου αυτό, ήταν όμως ένα reality check για το που είμαι, που βρίσκομαι και τι θέλω να κάνω. Το ξέρω ότι ό,τι και να γραφτεί δεν θα αλλάξουν πολλά, θεωρώ ότι πρέπει να υπάρξει δράση πρώτα ατομική και μετά συλλογική. Το να βγούμε στο δρόμο για μια ακόμα πορεία, δεν θα αλλάξει τίποτα ουσιαστικά. Τα pride και τα συναφή είναι για να επιβεβαιώνουμε την ύπαρξή μας στον ίδιο μας τον εαυτό (έτσι όπως έχουν τα πράγματα στην Ελλάδα). Θέλει δουλειά, θέλει δέσμευση και θέλει να συνεχίζεις χωρίς να απελπίζεσαι. Και θέλει ιδέες δημιουργικές. Και πάλι, δεν ξέρω αν θα αλλάξει ποτέ τίποτα, γιατι η ομοφοβία και η κάθε είδους φοβία είναι ένας παράλογος έντονος φόβος, που όταν ο ίδιος ο άνθρωπος που την έχει δεν αποφασίσει να προσπαθήσει να δει τα πράγματα αλλιώς, δεν θα τον κάνει κανείς να σταματήσει να "φοβάται" με το ζόρι.
Καλημέρα les_boi, νά'σαι καλά.

Κώστας said...

Εγώ δίνω μεγάλη αξία και στην ατομική δράση. Αν ο καθένας συμπεριφερόταν στην καθημερινότητα του "συνειδητοποιημένα" πιστεύω ότι σιγά σιγά θα άλλαζε η άποψη που έχουν πολλοί συμπολίτες μας για την ομοφυλοφιλία.

Βέβαια στην Ελλάδα όχι απλά δεν συμπεριφερόμαστε συνειδητοποιημένα, αλλά αντιθέτως φτάνουμε στο σημείο να κράζουμε τους γκέι για να μην υποψιαστούν ότι είμαστε κι εμείς....

Queerdom said...

Προφανώς και θέλει ατομική προσπάθεια. Πάντα θα το λέω, ότι αν δείχνεις άνετος, θα είναι και οι άλλοι άνετοι μαζί σου. Τόσο απλά.
Ποιος φτάνει σε τέτοια σημεία κραξίματος, ε; Οι ενοχικές αδερφές και λεσβίες που μας τραβούν όλους τους υπόλοιπους προς τα πίσω; Αχ μην συγχυστώ μεσημεριάτικα, δεν είναι η ώρα, θέλω να μαγειρέψω. (Αυτή η καθημερινότητα είναι ανακουφιστική)

Queerdom said...

Les_boi, να σε ρωτήσω κάτι; Όχι εδώ ίσως..Στείλε μου ένα mail αν θες, εντάξει; queerdom@gmail.com

les_boi said...

έχετε και οι δυο σας δίκιο σ'αυτα που λέτε(μη μου συγχύζεστε μόνο!),σε βρίσκω απαιδιόδοξη όμως βρε queerdom ότι μπορει και τιποτα να μην αλλάξει,έχουμε διδαχτεί κι άπο άλλα κινήματα(των γυναικών,των μαύρων)ότι πολλά μπορουν ν'αλλάξουν,ίσως εν γένει ποτε να μην εξαλειφτεί ο φόβος για τη διαφρετικότητα απόλυτα,όμως μπορει να περιοριστεί,πρεπει να αγωνιστούμε γι'αυτο;-)

Alex A. said...

Πάντως αν στην Αμερική τα πράγματα είναι έτσι, στην Ελλάδα μάλλον έχουμε μαύρα μεσάνυχτα. Εδώ οι γκέι ακόμα παντρεύονται για "ξεκάρφωμα"... για ποια συνειδητοποίηση μιλάμε;

Anonymous said...

Πλάκα κάνετε?Για το περιβάλλον ενδιαφέρεστε φίλοι μου?Για τη φτώχια Η το AIDS?Για τα ανθρώπινα δικαιώματα των αλλοδαπών που καταπατώνται?Για τον διπλανό σας?Είναι δυνατόν να ενδιαφέρονται οι άλλοι(ποιοί?) για εσάς?Όταν δείχνετε κάποιον άλλο με τον δείκτη τα υπόλοιπα τρία δάχτυλα δείχνουν τον εαυτό σου.διεκδίκησε τα δικαιώματα σου και των άλλων,όχι μόνο εσύ αλλά και ο διπλανός σου και σιγά σιγά θα γίνουμε όλοι.Φιλιά και δύναμη